Вучні  Карабоўскай дзіцячага сада – сярэдняй школы вельмі цікавяцца гісторыяй роднага краю і вядуць пошукавую работу. Нямала звестак сабрана па гісторыі родных вёсак, мясцовай калектыўнай гаспадаркі,  пра  вядомых яе працаўнікоў, таленавітых майстроў роднай зямлі,  падзеі Вялікай  Айчыннай вайны.

      Летам 2012 года нашай школе было прысвоена імя Рамана Іосіфавіча Мацеюна.  Дзеці і дарослыя  не  застаюцца ў баку ад пазнавальнай дзейнасці. Мы  даследуем  падзеі і факты з гісторыі, да якіх ён мае дачыненне.

      Раман Іосіфавіч Мацяюн загінуў, калі выконваў інтэрнацыянальны абвязак у Афганскай вайне, як і яшчэ чатыры нашы землякі: Батура  Дзмітрый  Валянцінавіч,  Чаронка Аляксандр Пятровіч,  Дзегцяроў Аляксандр Якаўлевіч, Сандзюк  Леанід  Веньямінавіч.

      Родныя Рамана Іосіфавіча падаравалі нам для школьнай музейнай экспазіцыі рэчы свайго брата:  дзённік за 8 клас вучобы ў Гулідаўскай школе, дарэчы, толькі з добрымі адзнакамі, яго медаль за баявыя заслугі ў Афганскай вайне, шмат кніг з яго бібліятэкі.

       Сувязі з роднымі Рамана Іосіфавіча мы працягваем і зараз.  Мы пабывалі у сярэдняй  школе  №2 г. Вілейкі.  Наведалі музей баявой славы, які стварыў старэйшы  брат Рамана Іосіф Іосіфавіч, працуючы там настаўнікам гісторыі.

     Ў бягучым навучальным годзе, 4 лістапада, мы наведалі музей  Памяці воінаў-інтэрнацыяналістаў ў школе №14 г. Маладзечна. Загадчык музея, воін-інтэрнацыяналіст, Арабей Ігар Ігнацьевіч, дзеці-удзельнікі клуба “Пошук”, цікава паведамлялі пра ўмовы службы савецкіх салдат у Афганістане, знаёмілі нас з экспазіцыямі  і экспанатамі музея.  Мы бачылі  і дакументы, і форму, у якой ваявалі салдаты, і зброю, якой яны карысталіся, нават  патрымалі гранатамёты, міны, дазіметры, тэлефоны,  што прымяняліся ў ваенных умовах, праўда зараз яны не дзеяздольныя.

        Старанная  праца  настаўнікаў і вучняў па захаванні памяці пра воінаў-інтэрнацыяналістаў добры прыклад для нас, што натхняе на далейшыя дзеянні па ўзбагачэнню гістарычнай спадчыны,  якая аказвае станоўчы ўплыў на менталітэт мясцовых жыхароў.

        Значнасць ратнага подзвігу салдат і афіцэраў не падвяргаецца сумненню. Афганістан - наш боль і памяць пра тых, хто вышэй за жыццё цаніў свой інтэрнацыянальны абавязак і воінскі гонар, праявіў у баях адвагу і доблесць. Будзем жа памятаць загінуўшых і паважаць тых,  хто застаўся ў жывых. Як вядома, войны не заканчваюцца тым момантам, калі змаўкае зброя. Яны працягваюцца ў душах тых, хто ў іх удзельнічаў. І вайна на афганскай зямлі - не выключэнне. Яна доўга яшчэ будзе нагадваць пра сябе, працягваючы жыць у кнігах, якія распавядаюць аб трагізме вайны і мужнасці простых салдат ...